Vinilklorürün süspansiyon, emiülsiyon ve yığın polimerizasyonlarıyla üretilir. PVC üretildiği haliyle işlenmeye yatkın bir polimer değildir; içerisine ısıl stabilizatörler, dolgu maddesi, alevlenmeyi önleyici, renklendirici, plastifiyan vb. katkı maddeleri katıldıktan sonra şekillendirilirler. PVC kimyasal direnci iyi sayılabilecek bir polimerdir ve orta derişimdeki asit ve bazlarda, yağlardan, tuz çözeltilerinden etkilenmez. Ancak; alkollere, eterlere, esterlere, aromatik hidrokarbonlara, kuvvetli asit ve bazlara karşı dayanıklı değildir. PVC; priz, fiş, boru, büro gereçleri, atık su boruları, ızgara, su tesisatı parçaları, pencere çerçeveleri ve kasaları, basınç boruları, yağ ve içecek kapları vb. malzemelerin tüketiminde kullanılır.

n CH(Cl) = CH₂ →(-CH(Cl) – CH₂-)_n

POLİVİNİL KLORÜR NEDİR?

PVC’nin vinil klorürden üretimi 1912 yılında başladı, ancak elde edilen polimerler kararsız ve kolay parçalanan ürünlerdi. Polimerin kararlılığını sağlayan katkı maddelerinin geliştirilerek kompaundlama yapılması 1930’lu yıllarda başarıldı.

Monomer olan vinil klorür tuzun elektrolizinden elde edilen klor ile petrokimya tesislerinden sağlanan etilen arasındaki tepkime ile üretilir.

Poli(vinil klorür), vinil klorürden elde edilen amorf bir termoplastiktir. Hafiftir, uzun ömürlüdür, sudan etkilenmez. Karbon atomlarına bağlı klor atomları poli(vinil klorür)’ün sert ve yanmaya dayanıklı bir plastik olmasını sağlar.

Polivinil klorür sağlam, hafif, dayanıklı, alevlenmeyen ve çok iyi izolasyon özellikleri olan ve çok yönlü bir plastik maddedir; sert ve sıkıdır. Fakat plastifiyanlar ilave edildiğinde çok esnekleşir. Farklı miktarlarda plastifiyan katılarak yumuşatılan polimer, değişik malzemelerin yapımında kullanılır. Bu nedenle PVC ürünlerin özellikleri, mol kütlesi ve üretim tekniği yanında içindeki plastifiyan miktarına da bağlıdır. Uygulamada sert ve yumuşak PVC olmak üzere iki gruba ayrılır. Daha çok sert haliyle tüketilirler.

PVC kimyasal direnci yüksek bir malzemedir. Asitlere, tuzlara ve pek çok petrol ürünlerine dayanıklıdır, fakat aromatik hidrokarbonlar ve klorlu bileşiklerden etkilenirler. Mantar üremesine izin vermez, değişik renklerde üretilebilir. Plastifiyan katılan polimerin kimyasal dayanımı da bu ölçüde azalabilir. UV-stabilizörleri PVC’de kullanılan diğer önemli bir katkı maddesidir.

PVC en yaygın olarak ektruzyon, enjeksiyon, vakum şekillendirme, dönerek kalıplama yöntemleri ile şekillendirilirler. Isıl dayanımı iyi olmadığı için ısı stabilizörleri katılarak şekillendirilirler. Ekstruzyon ile şekillendirme sıcaklığı 150-190 °C arasında olup enjeksiyonla şekillendirmede kalıp sıcaklığı 170-210 °C arasında değişir.

POLİVİNİL KLORÜR NERELERDE KULLANILIR?

Dünyada üretilen polivinil klorürün yarıdan fazlası yapı malzemesi imalatında kullanılır. Yapım elemanı olarak PVC ucuzdur ve kolay monte edilir. Sert PVC’nin kullanım sıcaklığı -5 °C ile 60 °C arasındadır. Yumuşak PVC’nin kullanım sıcaklığı içine katılan plastifiyan miktarına göre -50 °C ile 60 °C arasında değişir. Son yıllarda ağaç, beton ve kil gibi geleneksel pek çok malzemelerin yerini PVC almıştır; pencere profilleri, plaklar, borular, yer kaplamaları, çatı malzemeleri, elektrik kabloları, vs. gibi. Sanayide sıvı taşıma boruları, yerleşim alanlarında su ve atık su boruları, profiller, çok çeşitli amaçlı şişeler, yağmurluk, eldiven, kompakt disk ve bilgisayar kasaları, vs. gibi birçok ürünün yapımında kullanılır.